Statement en oproep tot actie
Voorwaarts naar een nieuwe fase van strijd en het einde van het Madrid-Oslo proces
The Alternative Palestinian Path Conference
(Voorwaarts naar nieuwe revolutionaire toewijding)
Madrid – Spanje
Oktober-November 2021
“Als wij onsuccesvolle verdedigers van de zaak zijn, dan is het beter voor ons om de verdedigers te veranderen, en niet de zaak.’’ – Ghassan Kanafani
Voor veel redenen die alom bekend zijn voor het Palestijnse volk, binnen en buiten Palestina, in het thuisland en in de diaspora, heeft het “onderhandelingsproces” met de zionistische entiteit, dat publiekelijk gelanceerd werd in Madrid, Spanje, samen met de Palestijnse politieke stroming vertegenwoordigd door het leiderschap van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) op het pad naar de rampzalige Oslo akkoorden, geleid naar de verwachte uitkomst: totale mislukking. Anderzijds heeft dit pad van vernietiging een winst geboekt voor de zionistische entiteit, waardoor het grote strategische overwinningen heeft behaald.
De “Madrid vredesconferentie”, uitgevoerd tegen het einde van oktober 1991, was de natuurlijke uitkomst van de ontwikkeling van het officiële Palestijnse en Arabische beleid en haar posities, beginnend in 1974. Toch was dit een gevaarlijk keerpunt in het pad van de Palestijnse zaak en een mijlpaal van grote achteruitgang en terugtrekking, in de Palestijnse, Arabische en internationale arena’s. Ons volk herinnert zich hoe de officiële Arabische delegaties aan dezelfde tafel zaten met afgezanten van de zionistische entiteit, voor het eerst in de geschiedenis van de Arabische-Zionistische strijd, voor het oog van de hele wereld. Dit was de eerste officiële en omvangrijke breuk met wat ooit bekend stond als de “drie nee’s” van Khartoum: Geen onderhandeling, geen verzoening en geen erkenning.
De Palestijnse delegatie heeft deze conferentie bijgewoond, onder toezicht van het Jordaanse regime de beslissingen van de Palestijnse Nationale Raad omzeild en de eenheid verworpen van de vertegenwoordiging van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie. De conferentie was daarnaast ook een winst voor VS imperialisme, en een historisch keerpunt, op het bepalend moment wanneer de VS op het punt stond om een unipolaire wereld te domineren na de eerste Golfoorlog en de val van de Sovjet-Unie en het socialistische blok, en daarmee een fundamentele verandering in de machtsbalans op alle niveaus, internationaal, Arabisch en Palestijns.
Zo zijn drie decennia voorbijgegaan sinds de Madrid conferentie werd gehouden onder VS sponsoring in oktober/begin november 1991. Bijna 27 jaar is voorbijgegaan sinds het Oslo proces van liquidatie. Dit betekent dat een nieuwe Palestijnse generatie is geboren in het thuisland en in diaspora, en het aantal Palestijnen is verdubbeld van zes miljoen naar bijna dertien miljoen, en het is het natuurlijke recht, alsmede nationale plicht, voor deze Palestijnse generatie om haar nationale verantwoordelijkheid te nemen, en de vlag van Palestijnse strijd en de vlag van bevrijding en terugkeer te dragen, om het volkspotentieel te bevrijden voor de confrontatie met projecten van vernietiging, normalisatie en liquidatie.
Dit doel behalen vereist het nemen van nationale verantwoordelijkheid op individueel en collectief niveau. Het vereist ook collectieve samenkomst en samenwerking om een duidelijk kader van strijd en directe en strategische doelen af te bakenen. Bovenal, vereist dit doel een bereidheid om op te offeren en brede participatie van het volk, aan de ene kant in het opbouwen van onze nationale en volksinstituties, aan de andere kant in het confronteren van de zionistische beweging, haar instituties en de racistische koloniale entiteit in bezet Palestina, zonder de noodzaak te verwaarlozen om tegelijkertijd het project van de Palestijnse klasse, die politieke beslissingen heeft gemonopoliseerd, de offers van het Palestijnse volk heeft verspild, te confronteren. De grote nationale prestaties van het volk zijn vernietigd, en deze sector is tot stand gebracht, door de rampzalige Oslo Akkoorden, een machteloze en onwettige autoriteit, ofwel de autoriteit van “beperkt zelfbestuur” in de gebieden en steden in de bezette Palestijnse Jordaanoever.
Het Palestijnse volk, die de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie en al haar instituties heroprichtte, in de jaren 1960 een volksgezinde en gewapende historische revolutie lanceerde, de Palestijnse nationale identiteit herstelde, de Palestinian National Charter tot stand heeft gebracht, hun Palestijnse en Arabisch nationale verantwoordelijkheden namen, zijn het best in staat om het nationale, Arabische en internationale kompas te corrigeren. Zij zijn het meest in staat om het tij te keren op alle vijandige krachten die medeplichtig zijn in de misdaad van Madrid-Oslo, en het meest in staat om balans te herstellen tussen de twee vleugels van de Palestijnse nationale beweging, tussen het thuisland en de diaspora. Zij steunen de standvastigheid van de klasse van het volk, en richtten het doel van de Palestijnse bevrijdingsstrijd op Palestina, geheel Palestina, om de eenheid van het Palestijnse volk en haar onvervreemdbare rechten te beschermen.
Het Palestijnse volk realiseert zich vandaag, in het licht van deze lange en bittere ervaring, dat deze staat van verdeling en ineenstorting dat de officiële Palestijnse vestiging (de PLO) bekwam, in feite het resultaat is van het officieel Palestijns, Arabisch en internationaal beleid, dat begon met de oproep tot de 1973 Geneva conferentie en de erkenning van het PLO leiderschap van de zogenaamde “Palestijnse staat” en het tien punten programma van 1974, de terugtrekking van het Anwar Sadat regime uit de arena van Arabisch-Zionistische strijd in 1977, en de geheime en openlijke participatie in talloze liquidaties. Op zijn beurt bestendigde de uitsluitende en corrupte aanpak in de Palestijnse arena die de fundamenten raakte van massa-eenheid van het Palestijnse volk, verspreidde zwakte en interne conflicten, en bracht een beleid van uitsluiting en dominantie, verspreidde de cultuur van onderwerping en de verering van de individuele leider. Dit heeft onze nationale instituties en volkskaders van hun revolutionair democratische inhoud beroofd.
De vernietigende aanpak is dezelfde die de deur wijd opent naar normalisatie tussen Arabische regimes en anderen met de zionistische entiteit, bijdraagt aan de verspreiding van de cultuur van verlies, en de “veiligheidssamenwerking” met het vijandige zionistische staatsapparaat, dat zich richt op het verzet van ons volk en hun nationale en revolutionaire voorhoedes.
Wij kijken voorwaarts, naar het historisch moment op het pad van ons volk, naar een nieuwe fase van strijd, onze ogen richtten zich de jonge Palestijnse generatie in het bijzonder, om hun leiderschapsrol op te nemen, mee te doen en te mobiliseren voor de “Alternative Palestinian Path” conferentie die gehouden zal worden van 31 oktober tot 2 november 2021 in Madrid, het leiden van deze Palestijnse inspanning en voortbewegend naar het behalen van alle doelen van het Palestijnse volk. Wij hopen ook dat onze conferentie een gelegenheid zal zijn voor verantwoordelijke democratische dialoog, waar de rol van individuelen en instituties zich samen kan ontwikkelen.
De rol van Palestijnse en Arabische jeugd bij het in kaart brengen van ons nieuwe pad, en in het bepalen van onze huidige en toekomstige mijlpalen, is een fundamentele kwestie, niet slechts een intellectuele luxe of een theoretische slogan. Deze rol is een voorwaarde voor het bevrijden van de stem van het Palestijnse volk, het uiten van hun verenigde wil, en een betrouwbare en verenigd collectief nationaal leiderschap voortbrengen, die gelooft in dialoog en collectieve actie, die voortkomt uit de massa’s en uit de arena’s van strijd en directe alomvattende confrontatie tegen de zionistische beweging en haar bondgenoten in de regio en in de wereld.
Dit vereist gelijk de actieve participatie van Palestijnse vrouwen in de diaspora, en respect voor hun centrale rol in de Palestijnse bevrijdingsstrijd en in het leiden van de Palestijnse nationale beweging, op het pad naar omvangrijke participatie en gelijkheid in het kader van ons nationaal en sociaal bevrijdingsproject.
Vervolgens,
Wij roepen de massa’s van ons Palestijns volk op, en alle studenten, jongeren- en vrouwenorganisaties, en civiele en volksinstituties in diaspora, voor eenheid, samenwerking en actieve participatie in het lanceren van de breedste, Palestijnse, Arabische en internationale beweging, die breekt met de ketens van de voorgaande fase en de Madrid-Oslo aanpak, en het tot stand brengen van een nieuwe fase van strijd, door brede volksparticipatie in de “All of Palestine Conference, All of the Palestinian people, All Palestinian Rights … The Alternative National, Popular and Democratic Conference.”
Laten wij samenwerken bij het tot stand brengen van deze historische gelegenheid, waarmee wij hopen een volksbasis te zijn voor een initiatief van hernieuwing van de nationale beweging in de diaspora, en een mijlpaal te zijn in de geschiedenis van ons volk, op het pad naar het behalen van al onze doelen en onze rechten door bevrijding en terugkeer. Laat ons allereerst de prioriteit herstellen naar revolutionaire menselijke principes en de waardes van de Palestijnse ervaringen, en laat ons de waardes van vrijwilligerswerk, opoffering, solidariteit en gelijkheid bevorderen.
Op de gedenkdag van de noodlottige Balfour verklaring op 2 november 2021, de laatste dag van onze conferentie, zal een massale volksmars naar de Britse ambassade plaatsvinden onder de slogan: jouw koloniale project zal niet doorgaan in Palestina … Wij zullen niet vergeten noch vergeven!
Op de gedenkdag van de Madrid liquidatie conferentie, zullen wij roepen met een verenigde stem: Jouw racistische zionistische project zal niet doorgaan in ons thuisland, Palestina!